Bio je jedan od najboljih i najvećih interpretatora sevdaha, glas koji se ne zaboravlja – slažu se muzički kritičari ovih prostora. Preminuo je na današnji dan prije 18 godina, ostavljajući iza sebe bisere tradicionalne narodne muzike. Legendarni Safet Isović, od milja nazvan Sajo, otišao je u 72. godini, njegov zasluženo nalazi u haremu Ali-pašine džamije u Sarajevu, a Park kod Druge sarajevske gimnazije nosi njegovo ime.

Safet Isović je imao reputaciju vrhunskog umjetnika koji je više od 50 godina komponovao i pisao tekstove, bilježio i čuvao od zaborava na hiljade sevdalinki. Specifičnom izvedbom i poimanjem oplemenio je sevdah i ostao jedan od časnih umjetnika koji se pridržavao onoga što je svima dužnost i obaveza, a to je čuvanje i njegovanje muzičkog blaga naroda Bosne i Hercegovine.

Imao je toliko moćan glas da bi mu na njemu pozavidjeli i čuveni svjetski operski tenori, a tako kažu i stihovi jedne od pjesama koje su mu posthumno napisane i posvećene: „Kad Sajo pjeva i slavuj zašuti…“

Od davne 1957. godine do smrti snimio je brojne sevdalinke za Arhiv Radija Sarajevo, uključujući i nekoliko sevdalinki uz saz. Neki od njegovih antologijskih snimaka su “Đul Zulejha”, “Boluje Hanka Prijedorka”, “Braća Morići”, “Djevojka sokolu zulum učinila”, “Grana od bora, pala kraj mora”, “Mujo kuje konja po mjesecu”, “Moj dilbere”, “Kiša bi pala”, “Mujo đogu po mejdanu voda”, “Od sveg’ me je sačuvala majka”, “Kolika je šeher Banja Luka”, “Put putuje Latif-aga”…  

Važne su i brojne njegove novokomponovane pjesme, koje su se dobrim dijelom oslanjale na tradicionalnu bosansku pjesmu sevdalinku. Među njima se ističu “Kad sretneš Hanku”, “Jablani se povijaju”, “Zelen orah od roda se savija”, “Bosno moja”, “Na mezaru majka plače”, “Šta se ovo Bosnom čuje”, “Oj, Safete, Sajo Sarajlijo”, “Pjevaj Bosno, pa me razveseli”, “Šeher grade, Banja Luko mila”…

Brojna priznanja, plakete i povelje svjedoče o njegovoj veličini, a među njima su Zlatni mikrofon, Estradna nagrada BiH, Estradna nagrada bivše Jugoslavije, kao i 35 zlatnih i srebrenih ploča

Lik i djelo Safeta Isovića najbolje opisuju riječi rahmetli Omera Pobrića. On je na posljednjem ispraćaju velikanu u sarajevskom Narodnom pozorištu (04. septembra 2007. kazao “Od sutra više ništa neće biti isto jer se danas završava jedna epoha sevdaha. Safet je bio unikat”.

Među najpoznatijim i najčešće emitiranim koncertima u historiji BiH je onaj koji je Safet Isović održao u Zetri prije 22 godine, a bio je realiziran upravo u produkciji Federalne televizije. Riječ je o koncertu koji je bio svojevrsni pečat njegove bogate karijere.

Safet Isović je rođen je 20. oktobra 1936. godine u Bileći. Tokom Drugog svjetskog rata napušta rodnu Bileću kao izbjeglica sa svojim roditeljima.

Od tada živi u Banjoj Luci, gdje završava osnovnu školu “Šesta pučka škola“. Nakon završetka rata, vratio se u Bileću gdje je upisao i maturirao Gimnaziju, a zatim upisuje Višu gimnaziju u Trebinju.

Nakon šestog razreda seli u Slavonski Brod, gdje je nastavlja školovanje u Gimnaziji “Zlatko Šnajder“. Tu je bio među najboljim učenicima i završava veliku maturu 1955. godine. Iste godine se seli u Sarajevo i počinje studirati na Pravnom fakultetu.

U Sarajevu je proveo ostatak života. Tokom rata u Bosni i Hercegovini bio je teško ranjen u svojoj porodičnoj kući. Nakon dužeg liječenja je ozdravio i nastavio se baviti muzikom. U društvu svojih prijatelja često bi pjevao stare sevdalinke koje nikad nije snimio. Jedna od sevdalinki koje je rado pjevao, a nikada nije snimio je “Na Ophođi prema Bakijama“. 

U studentskim danima u Sarajevu, na nagovor Haska Haverića postaje član Ansambla narodnih igara i pjesama studentskog društva “Slobodan Princip Seljo”. Godine 1956. odlazi na audiciju na Radio Sarajevo na kojem je radio Jozo Penava, koji je napisao prvu pjesmu za 19-godišnjeg Isovića, “Sjetuje me majka”.

Nakon što je položio audiciju (iz drugog pokušaja), dobio je termin da snimi dvije pjesme. Prve pjesme koje je snimio su bile “Kad ja pođem iz Sarajeva grada” i “Kasno prođoh kraj Morića hana” koje su prvi put objavljene na Radio Sarajevu na Dan oslobođenja Sarajeva 1957. godine.

Prvi solistički koncert je održao u “Domu sindikata” u  Beogradu 19. marta 1963. godine, kojeg je otvorio pjesmom “Otvori vrata od hamama, Zlato, Zlatijo“. Zatim su slijedile godine njegovog velikog uspjeha.

Safet Isović je ukopan 4. septembra 2007. godine u haremu Ali-pašine džamije u Sarajevu.

(TIP/Izvor: federalna.ba)