Sandra Fabara, poznatija kao Lady Pink, danas je neizostavno ime kada govorimo o historiji ulične umjetnosti u New Yorku. No, njen put do umjetničke slave počinje daleko od urbanog pejzaža Amerike – u srcu ekvadorske prašume, gdje je provela rane godine svog djetinjstva.

Preseljenje u Brooklyn 1971. godine bilo je radikalna promjena za tada sedmogodišnju djevojčicu. Umjesto drveća i zmija, čekale su je čelične konstrukcije, visoke zgrade i podzemna željeznica – ali upravo taj kontrast oblikovao je njenu buduću umjetnost. Kao tinejdžerka, Lady Pink je otkrila grafite – i vrlo brzo ih pretvorila u svoje sredstvo izražavanja, alat za borbu i potpis identiteta.

U vremenu kada su vagoni njujorške metro mreže bili platno za stotine mladih, uglavnom muških umjetnika, Lady Pink je bila izuzetak koji je prkosio pravilima. Nije se povukla pred dominacijom muškaraca, već se dokazala kao ravnopravna – s prepoznatljivim stilom, smjelošću i talentom. Njena prisutnost u kultnom filmu Wild Style i fotografijama Marthe Cooper zabilježila je njeno ime u kolektivnoj memoriji njujorške umjetničke scene.

Iako insistira na tome da nije bila prva žena među grafiterima, Lady Pink uvijek naglašava zasluge onih koje su joj prethodile – poput Barbare 62 i Eve 62 – ali niko poput nje nije uspio preći iz ilegalnog uličnog izraza u svijet priznate galerijske umjetnosti.

Danas, Lady Pink crpi inspiraciju iz svog djetinjstva, prirode i fantastike, a njeni murali i slike odišu bogatstvom boja, fluidnim oblicima i motivima koji spajaju urbano i bajkovito. Njena umjetnost nosi odjeke Gaudíjevih arhitektonskih čuda, animacija Hayaa Miyazakija i epskih ilustracija Franka Frazette.

U nedavnom razgovoru u sklopu podcasta Hyperallergic, Lady Pink je podijelila priče iz svojih najranijih dana, govorila o izazovima koje je nosilo bavljenje grafitima kao žena, saradnjama s umjetnicima poput Jean-Michela Basquiata i Jenny Holzer, te o svom dugogodišnjem odnosu s Leejem Quiñonesom, još jednom legendom grafiti pokreta.

Ono što Lady Pink čini posebnom nije samo njen umjetnički opus, već i uticaj koji ima na generacije mladih umjetnica. Njena priča je dokaz da zidovi mogu govoriti – a kada to rade kroz ruke hrabre žene, poruke odjekuju još dalje.

(TIP/Izvor: Federalna.ba / M.O./Foto:  Ladypinknyc)