Da su na sjednici 31. maja, kada se “preko koljena” desilo “ukidanje” uloge i uticaja (Vlade) Federacije na Univerzitetski klinički centar u Tuzli, uradili isto što se u četvrtak, 6. jula, zbilo na tematskoj sjednici Skupštine Tuzlanskog kantona, poslanici bi se poštedjeli posla, a i izbjegli burnu reakciju javnosti, počev od običnih ljudi, preko akademske zajednice i naoštrene opozicije, sve do struke i uposlenika u zdravstvu. Čime je, po svemu sudeći, majska odluka anulirana, ako je suditi po raspravi, u kojoj niko – izuzev opozicije, naravno – nije posebno naglašavao majsku fleku, kao da se desila u nekom drugom kantonu ili, čak, u nekoj drugoj zemlji.

Uz ustaljeno prepucavanje vladajuće SDA-ove većine i opozicije, koju predvodi SDP, poslanici Skupštine TK-a su najprije čuli raport prof. dr. Šekiba Umihanića, SDA-ovog poslanika i čelnika Komisije za zdravstvo, o tome da ono iz maja treba preispitati. Onda je uslijedilo vrlo detaljno izlaganje v. d. direktora UKC-a, prof. dr. Denijala Tulumovića o stanju u ovoj kući. Počeo je informacijom o tome da je, dan prije, u UKC-u uspješno izvršena transplantacija dva bubrega pacijentima iz Sarajeva. Potom će reći da je u maju 2022, došavši na čelo UKC-a, zatekao dug od 104 miliona KM, od čega 49 miliona dobavljačima, a i račune iz 2014, 2015. i 2016. godine. Naglasio je i probleme s radioterapijom za oboljele do karcinoma, te 17,5 miliona KM Vlade TK-a za linearni akcelerator za te pacijente.

Poslanici nisu mogli ostati ravnodušni prema najvećem dijelu onoga što su čuli, a to znači ni smatrati se nedužnim za ono što im je obaveza i odgovornost. Uz zanemarivanje onoga što su, stavljajući se, izgleda, u funkciju političkog revanšizma i da – možda i u afektu zbog toga što je od Federacije UKC Tuzla dobio 29, a neki drugi mnogo više miliona KM – “izbrišu” Federaciju iz osnivačkih prava i obaveza nad UKC-om, ipak su se “spustili na zemlju”. Ako je i bilo razloga – a jeste – za prigovore Vladi Federacije zbog nemarnog odnosa i nepotpisivanja ugovora sa UKC-om, na koji se čeka deset godina, onda je to sadržaj fakture, koju valja uputiti dosadašnjoj, SDA-ovoj, a ne aktuelnoj Vladi. To se, izgleda, shvatilo i, utisak je, tisnulo ustranu.

Skupštinska sesija je, bar na momente, odisala nastojanjem da se zaboravi majsko proklizavanje i pokušaj da se tuzlanski UKC pretvori u municiju za političko-stranački razračun. Pa je išla uglavnom prihvatljivim tokom – odlukom da se od Federacije traži podrška u rješavanju problema UKC-a: amortizovanost opreme od 87 posto, dotrajala sredstva, teškoće s nabavkom materijala i opreme, kadrovski problemi, duge liste čekanja itd. Iako su iz Kantonalnog odbora SDP-a Tuzla požurili da u danu održavanja sjednice Skupštine ispale saopštenje, kojim upozoravaju na nastavak aktivnosti vlasti TK-a “ispod žita” i naum da se UKC prekopa, pa, uz ostalo, dopusti dobavljačima, kojima se duguje više od 10 miliona KM, učešće u suosnivačkim pravima nad UKC-om, ipak se zaključci skupštinske 18-člane većine mogu čitati kao spremnost za zaokret. Od Vlade Federacije se traži 25 miliona KM za nabavku opreme za UKC, ali i da se, uz posebnu skupštinsku radnu grupu, što prije potpiše ugovor o međusobnim pravima, obavezama i odgovornosti, dakle, da Federacija ostane u ovom sistemu.

Ne opterećujući se biranjem riječi, skupštinska većina u TK-u je, onako usput, poručila Vladi Federacije da se, bez dogovora sa suosnivačem (Skupštinom i Vladom TK-a), ubuduće uzdrži od poteza i izjava kojima, “izvan granica svoje nadležnosti, zaključcima i drugim aktima žele preuzeti samo prava u UKC-u Tuzla, dok se apsolutno ne spominju bilo kakve obaveze kao suosnivača”. Ne zaboravlja se ni na to da se Vlada Federacije pozove da ubuduće osigura ravnopravan tretman svih kliničkih bolnica u Federaciji, “u skladu s jasnim kriterijima”, pogotovo kad se radi o finansijskoj podršci. Uz to, vladajuća većina i opozicija u TK-u su saglasne, pa su jednoglasne u odluci da direktor UKC-a sa saradnicima u najkraćem roku načini liste prioriteta u vezi s kadrovima i opremom i dostavi ih Skupštini i Vladi TK-a. Usvojen je i SDP-ov prijedlog i zadužena uprava UKC-a da za 30 dana Skupštinu izvijesti o obavezama prema dobavljačima koje prelaze 5.000 KM, zaključno sa 30. junom ove godine.

Možda manje burna od očekivanja, uz uobičajenu polarizaciju na vladajuću većinu i opoziciju, čini se da je tematska sjednica Skupštine TK-a pokazala sazrijevanje svijesti o najvažnijem – da se ne bude gluh i slijep prema reakciji javnosti na ono što vlast radi. Preciznije rečeno: zdravstvo u cjelini, a UKC Tuzla posebno, sistem je koji služi, potreban je i interes je građana, a ne igračka političko-stranačkih tabora, mindera i usijanih glava. Što prije se to u potpunosti shvati i u praksi potvrdi, to će i tuzlanski UKC prije stati na noge i biti ono što je svima potrebno.

(TIP/Izvor: Oslobođenje/Autor: Zlatko Dukić)