Odluka Skupštine TK-a o prekidu odnosa UKC-a Tuzla sa Federacijom i koraku nazad ka kantonalnoj bolnici izazvala je buru reakcija, ali ne i odgovor na pitanje šta se iza svega krije i ko bi i po kojoj cijeni tu profitirao…

Najprije je, ne čekajući ni da se prozrači sala u kojoj je većina u Skupštini Tuzlanskog kantona donijela odluku o prekidu odnosa Univerzitskog kliničkog centra Tuzla s Vladom Federacije, reagovao Kantonalni odbor SDP-a Tuzla, optuživši koaliciju SDA-DF da je “krenula u gašenje UKC-a i jednostrano raskidanje ugovora suprotno Zakonu o zdravstvenoj zaštiti”. Dan kasnije na tu reakciju reaguje prof. dr. Denijal Tulumović, v. d. direktora UKC-a Tuzla i SDA-ov državni poslanik, opravdavajući skupštinski potez i tvrdeći da građani ovim ništa ne gube. Nedugo potom, javno se oglasio – i saopštenje uputio na niz drugih važnih adresa – prof. dr. Zijah Rifatbegović, ugledni hirurg, SDA-ov vijećnik u Gradskom vijeću Tuzle i član UO Donorske mreže BiH, argumentovano kompletirajući priču, koja je uzburkala duhove i, čak, zaprijetila pretvaranjem u aferu.

ŠTA KAŽE PRVI ČOVJEK UKC-A

Logično je da hitna sesija Skupštine TK-a – u popodnevnim satima, u srijedu, 31. maja, nakon što je sredinom dana održana redovna sjednica – uz odsustvo opozicije, ali i članova Vlade TK-a, te žurba u nastojanju da se razvlasti Federacija i prekinu odnosi s njom, što UKC Tuzla vraća na nivo kantonalne bolnice i manje-više provincijalizuje, nije mogla proći bez odjeka. A kad se to malo razgrne, dokuče detalji i, pogotovo, kada u oči padne obilna umiješanost politike (aktuelne TK-vlasti) i njenih sponzora u sve to, mnogo je razloga za zabrinutost, pa i strahovanje.

Uz nabrušenu SDP-ovu reakciju, pažnju je zagolicala reakcija prvog čovjeka UKC-a. On ubjeđuje javnost u to da promjenu statusa UKC-a – očito nezakonitu i ishitrenu, jer se odnos s Federacijom ne može raskinuti bez stava druge strane – neće osjetiti građani. No, ako je tačno ono što nam nije objašnjeno – da Federacija deset godina nije potpisala ugovor sa TK-a o međusobnim osnivačkim pravima i obavezama nad UKC-om i ako se Federaciji zamjera što je onomad UKC-u Tuzla dodijelila pomoć od 29 miliona KM, a drugima neuporedivo više, onda je tvrdnja da to traje deceniju vrlo indikativna. Jer, tada je na vlasti bila SDA, pa bi to njoj trebalo fakturisati, a ne, nepun mjesec pošto je formirana, gurati prst u oko Vladi koju predvodi SDP.

Ono što se godinama taložilo, sada je puklo, naizgled u afektu, a u suštini čudno, samozatajno i, vrlo vjerovatno, s nekim drugim, zakulisnim ciljem. Time je ovih dana u Tuzli intoniran čaršijsko-kuloarski rumor, ali i reagovanje dobrih poznavalaca ove teme. Zijah Rifatbegović se takvim potvrdio u saopštenju, kojim javnost i obavještava, ali i upozorava. Bavi se anatomijom priče, koja ne traje od juče, ogorčen dezinformacijama i poluinformacijama, političkom i stranačkom neprincipijelnošću i njenim onečišćavanjem, neznanjem i nestručnošću. Podsjeća na zakonske uzuse organizovanja zdravstva u Federaciji, posebno na status univerzitetskih kliničkih centara (u Sarajevu, Tuzli i Mostaru), pa hirurški precizno secira prilike na UKC-u Tuzla, uglednom zdravstvenom sistemu i nastavnoj bazi zdravstvenih fakulteta. Ističe da su 2013. godine parlamenti Federacije i TK-a donijeli odluke o suosnivačkim pravima i obavezama, što nikad nije provedeno, posebno u vezi s upravljanjem, nadzorom i rukovođenjem.

IZBJEGAVANJE VANJSKE KONTROLE

Vlada Federacije se 4. maja 2023. zainteresovala za stanje u UKC-u Tuzla, odlučivši da se prekinu započeti konkursi, jer je prava slika ove kuće i njoj, izgleda, jasna. Na primjer, odnos prema više desetina mladih ljekara, koji nikako da dočekaju specijalizaciju, a raspisan je konkurs za 52 specijalizanta izvan UKC-a, očito po strogo određenoj stranačkoj liniji. Ili, pak, odnos prema izboru vođstva UKC-a, uz uobičajena prepucavanja vlasti i opozicije i promjenu političkih stavova, zavisno od toga u kojem taboru je u tom trenutku koja stranka.

Kad je to tako, što je tek dio dugogodišnjeg sadržaja ove političko-stranačke “igranke” u TK-u, nije teško pogoditi da postoji i ne uvijek vidljiv, a prijeteći cilj. Pojednostavljeno kazano: UKC Tuzla je, sa svojih više od 2.600 uposlenih i uz ugled i afirmaciju stečenu i van granica naše zemlje, već dugo u organizacionim, finansijskim, kadrovskim, tehničkim itd. problemima, koji su mahom plod političkog zastranjivanja, stranačkog mešetarenja, kadrovskih improvizacija, zapošljavanja “od čibuka”… Tek tu i tamo vidljivo, leži ono za šta su se stranačke halke – posebno, tvrde upućeni, moćni živinički SDA-ov minder – odavno začešljale: da važan projekat urgentnog centra, sa kompleksom podzemnih garaža, koji je godinama aktuelan i bez koga je savremeni UKC nekompletan, skroje na bazi javno-privatnog partnerstva i da tu skinu kajmak i profitiraju oni koji su stranku zadužili i hoće da im se to vrati.

Moguće je da se baš o tome radi i da se, zaista, tako nešto “iza brda valja”. Pa bi pokušaj “brisanja” Federacije u UKC-u Tuzla mogao biti motivisan izbjegavanjem vanjske kontrole onoga što vonja na muljažu. I otklonio branu za pretvaranja UKC-a u provincijsku lovinu (ne)skrivenih moćnika, koji su ga izabrali za metu svog (i stranačkog) profita.

(TIP/Izvor: Oslobođenje/Autor: Zlatko Dukić/Foto: Arhiva)